KRISIS PEMBANGUNAN GLOBAL

Dalam ucapan sulung Presiden kepada rakyat Amerika Syarikat pada tahun 1949, Truman berhujah bahawa terdapat keperluan bagi negara-negara dunia moden untuk menyelesaikan masalah-masalah kawasan mundur. Lebih separuh daripada penduduk dunia hidup dalam keadaan yang sengsara. Mereka mengalami ketidakcukupan makanan dan menjadi mangsa terhadap penyakit-penyakit. Ekonomi kehidupan mereka adalah bersifat primitif. Kemiskinan mereka merupakan satu kecacatan dan ancaman kepada kedua-dua mereka dan lebih banyak kepada kawasan-kawasan yang makmur.

Untuk pertama kalinya dalam sejarah manusia mempunyai pengetahuan dan kemahiran untuk menyelesaikan penderitaan orang-orang ini. Program pembangunan yang berdasarkan kepada konsep-konsep adil demokratik. Pengeluaran yan lebih besar adalah kunci kepada kemakmuran dan keamanan. Manakala kunci kepada pengeluaran yang lebih besar adalah sebuah aplikasi yang lebih luas dan lebih bersemangat moden pengetahuan saintifik dan teknikal.

Dunia ketiga dianggap sebagai mundur dan primitif, tetapi masalah-masalah ini boleh diatasi dengan mengikuti jalan yang sama pembangunan kepada dunia barat ( bertamadun ). Namun ia merupakan jalan yang akan dicapai dengan lebih mudah kerana barat boleh berkongsi mengawal bahan kemakmuran dan pengetahuan saintifik dengan kawasan `mundur' dan sebagainya dan akan mempercepatkan peralihan kepada kemodenan lebih-lebih lagi ia boleh dicapai melalui peningkatan pengeluaran dikawasan mundur dan ini pula boleh berlaku melalui pengenalan kaedah saintifik rasional.